Historia Tivissy sięga wielu wieków wstecz. Poniżej dowiesz się jak wygląda jej zarys.
Prehistoria
Rejon Tivissy był zamieszkany już w czasach prehistorycznych. Świadczą o tym malowidła naskalne, które są znajdowane w jaskiniach, np. w Cova del Pi, a także wykopaliska archeologiczne. Są to przykłady sztuki lewantyjskiej (czyli sztuki ze wschodniej Hiszpanii) oraz sztuki schematycznej z okresu epipaleolitu – albo mówiąc prościej: ze środkowego okresu epoki kamienia łupanego, jakieś 8 tysięcy do 3,5 tysiąca lat przed naszą erą. W całej prowincji, w Tarragonie, można znaleźć 39 lokacji ze sztuką naskalną. Część z nich znajduje się właśnie na terenie gminy Tivissa.
Czas Iberów i Rzymian
W kolejnych wiekach wykształciła się tu kultura Iberów. Ich cywilizacja rozwijała się pod dużym wpływem Greków, Kartagińczyków oraz Fenicjan. Prawdopodobnie stanowili ludność napływową z południa i pochodzili od Berberów. Iberowie tworzyli duże osady otoczone murami. Ich sztuka oraz ekonomia były wysoce rozwinięte. Posiadali kopalnie srebra, miedzi i cyny. Hodowali też konie i uprawiali oliwki i wino. Tworzyli zhierarchizowane społeczeństwa z królami, arystokracją, kapłanami, rzemieślnikami i niewolnikami. Arystokraci spotykali się na wspólnych zebraniach, a wodzowie i królowie rządzili dzięki wasalnym zależnościom. Ponadto byli cenionymi wojownikami. Walczyli zarówno po stronie Kartagińczyków, jak i Rzymian. Iberowie byli chętnie wykorzystywani jako najemnicy. Lubili zasadzki i partyzanckie metody walki, ale i w regularnej walce robili wrażenie umiejętnościami oraz swą bronią, zwłaszcza falcatami. Falcata to rodzaj zakrzywionego miecza, przypominającego trochę szablę i będącego zabójczym narzędziem w rękach iberyjskiej piechoty.
W tym czasie Tivissa, a przynajmniej okolica dzisiejszego miasteczka, stanowiła niezwykle ważny ośrodek. Wiele wskazuje na to, że najważniejszy w północno-wschodniej części Hiszpanii. Nazwa miejsca mogła się wziąć właśnie z języka Iberów. Według tej teorii Tivissa oznaczałaby „miasto na wzgórzach” lub byłby to zwrot o podobnym znaczeniu. Inna teoria – z czasów, gdy w Hiszpanii dominowała ludność arabska – Tivissa oznaczałaby „krainę Izy”. Być może nigdy nie dowiemy się, jak było naprawdę. Sprawę zostawmy jednak badaczom i wróćmy do czasów Iberów.
Z wykopalisk w Castellet de Banyoles, nad rzeką Ebro, w miejscu oddalonym o około 5 kilometrów od współczesnej Tivissy, wiadomo, że znajdowała się tu osada ludu iberyjskiego. Znajdowała się ona na szlaku z wybrzeża przez przełęcz Coll de Fatxes w głąb lądu, z terenów dzisiejszej Tarragony do Saragossy. O bogactwie krainy świadczyć może Skarb Tivissy, którym były dary wotywne – przedmioty wykonane ze srebra, w tym patery, dzbany i bransolety.
Wiadomo również, że osiedlili się tu Rzymianie, a ich obóz wojskowy znajdował się niedaleko wioski Iberów. Wykazały to wykopaliska z początku XXI wieku, kiedy to odkryto przedmioty należące do Rzymian – w tym sprzęt wojskowy. Stanowiska archeologiczne oraz źródła historyczne wskazują również, że w okresie drugiej wojny punickiej i po niej wioska była niszczona i toczyły się tu walki – najpierw w wyniku najazdu Rzymian, pragnących odciąć Kartagińczyków od iberyjskich sojuszników, a potem ze względu na bunty lokalnej ludności. Udowodnione też, że w Rzymie znaleźć można było amfory z Tivissy – prawdopodobnie transportowano w nich oliwę i wino.
Po podboju przez Rzym Iberowie zaczęli mieszać się z przybywającymi z północy Celtami, przejmując ich zwyczaje i wierzenia, tworząc lud Celtyberów. Zarazem kultura iberyjska pod wpływem Imperium stopniowo zaczęła zanikać. Z czasem przestano używać języka iberyjskiego. Około pierwszego i drugiego wieku naszej ery został on całkowicie wyparty przez łacinę.
Średniowiecze
Cesarstwo Rzymskie z biegiem lat słabło, ulegając presji ludów barbarzyńskich, a także wewnętrznym walkom o władzę. W efekcie więzy utrzymujące Imperium w całości zaczęły się rozluźniać. Mimo pełnego zromanizowania Hiszpanii w V wieku naszej ery, migracja barbarzyńców i konflikty wewnętrzne sprawiły, że wkrótce potem powstało tu państwo wizygockie. Jego dominację na tych terenach przerwał podbój przez Arabów w VIII wieku. I choć pierwsze procesy związane z re konkwistą pojawiły się w tym samym czasie (bunt Pelagiusza w 718 roku z kluczową dla losów Hiszpanii bitwą pod Covadonga w 722 roku), muzułmanie utrzymywali się na półwyspie aż do XV wieku. Wtedy to w 1469 Izabela I Katolicka i Ferdynand II Katolicki zjednoczyli Hiszpańskie królestwa, doprowadzając do upadku Grenady w 1492 roku i ostatecznego zakończenia władzy państw muzułmańskich w tej części Europy.
W średniowieczu w Tivissie wybudowano zamek. Wokół powstała osada, która w okolicach 1350 roku zyskała ochronę w postaci murów. Ich pozostałości można podziwiać do dzisiaj, szczególnie w przypadku bram Portal de l’Era, Portal d’Avall i Portal de la Raval. Już w tym okresie istniał tu gotycki kościół, który miał być wzniesiony w miejscu dawnej kaplicy.
Wieki późniejsze i współczesność
Dla Hiszpanii kolejne stulecia były okresem podbojów kolonialnych i względnego spokoju. Co prawda w czasie wojny trzydziestoletniej doszło do wojny francusko-hiszpańskiej, a i później miał miejsce konflikt z Francją, jednakże generalnie okolica Tivissy nie była nękana wojennymi zmaganiami. Hiszpania weszła w okres złotego wieku, który został przerwany w XVII i XVIII wieku najpierw wojnami o sukcesję hiszpańską, a potem kolejnymi paneuropejskimi konfliktami, z których w większości Hiszpania wychodziła w roli przegranego. W 1725 roku zniszczony został zamek, na którego gruzach powstały budynki ratusza oraz szpitala. W czasach wojen Napoleońskich region Tivissy i sama miejscowość zostały najechane. Z kolei rok 1845 doświadczył miasto silnym trzęsieniem ziemi. Efektem były duże zniszczenia, choć miasto zostało odbudowane w drugiej połowie XIX wieku. W późniejszych czasach Tivissa również była raczej z dala od wszelkich konfliktów, nawet w okresie hiszpańskiej wojny domowej, w wyniku której do władzy doszedł generał Franco. Zarazem znaczenie miejscowości nie było duże i już nigdy nie stała się równie ważnym ośrodkiem co w czasach Iberów. Dziś Tivissa to spokojne miejsce, głównie o rolniczym charakterze, które jednocześnie ma potencjał turystyczny.